Deze tekst verscheen op 25 mei 2016 op het platform Beslist Feminist
Veel mensen trekken ten strijde tegen genderongelijkheid en seksisme, toch noemen weinigen zich feminist. Een feminist is nochtans gewoon een m/v die streeft naar gelijkheid van vrouwen en mannen. Daar kan toch niemand tegen zijn? Lees verder “Allergisch aan ‘the F-word’”
Het is toch apart om in print iets te lezen wat je zelf hebt geschreven. En al zeker wanneer dat in een boek is, een tastbare bundel van een paar honderd pagina’s die is ingebonden en van een kaft voorzien waarop je eigen naam prijkt. Apart.
Als je me vroeger had verteld dat ik (mee) een boek zou schrijven, dan had ik – nee, niets gezegd waarschijnlijk – mijn ogen gefronst. Ik zag ‘morgen’ niet lukken, laat staan alles wat daarna kwam. Toen ik in mei de vraag kreeg van Cathérine Ongenae of ik geen hoofdstuk over seksueel geweld wou schrijven in een bundel over seksisme, heb ik geen seconde geaarzeld. Een publiek dat je zomaar cadeau krijgt om aan te kunnen duiden hoe belangrijk het is dat we onze maatschappelijke verantwoordelijkheid moeten nemen wanneer het over seksueel geweld gaat, lezers kunnen uitleggen waarom aangifte doen niet zo gemakkelijk is en dat de tol van seksueel geweld onzichtbaar aanwezig is.
En nu kan ‘Het verhaal van de negentig procent‘ dat ik schreef in #Seksisme. Nee, wij overdrijven niet! (UitgeverijPolis) door heel Vlaanderen worden gelezen, straf hé?!
En het boek is zo’n beetje overal. Bij Otto-Jan en co in De Ideale Wereld, bijvoorbeeld.
Lees verder “‘Het verhaal van de negentig procent’ of hoe ik mee een boek schreef.”
Van #wijoverdrijvenniet naar verkrachting en terug.
Om het seksisme aangekaart en geïllustreerd door #wijoverdrijvenniet echt aan te pakken, moeten we verder durven kijken en ons niet enkel wenden tot ‘remediëring’ via opvoeding en onderwijs.
Woensdagavond 18 maart. Annebeth treedt de eerder verschenen artikels van Inke en Yasmine bij en publiceert ook een tekst over straatintimidatie. Op de Facebookgroep ‘Niet In Mijn Pretpark’ wordt eerst wat grappend gesteld dat wij allemaal onze ervaringen zouden moeten delen. Op een kwartier wordt scherts realiteit en niet veel later is de hashtag #wijoverdrijvenniet een feit. In het opzet om Marc Didden en co aan te tonen dat straatintimidatie geen kwestie is van enkele ‘zeurende tuttebollen’ maar dat het een breed maatschappelijk probleem is, zijn we inmiddels wel geslaagd.
Duizenden tweets, facebookberichten en mails, anoniem of in eigen naam: vele vrouwen (en mannen), jong en oud delen hun ervaringen. Kort en krachtig of net verward, overdonderd en doortrokken van pijn en twijfels. Vol ongeloof en met de mond vol tanden lezen we de getuigenissen die maar blijven binnenkomen. Verbaasd, maar ergens ook helemaal niet: “uit cijfers van het Fundamental Right Agency blijkt dat ongeveer 50 procent van de vrouwen al met ernstige vormen van seksuele intimidatie geconfronteerd werd”, aldus Liesbeth Stevens, professor Seksueel strafrecht aan de KU Leuven en adjunct-directeur van het Instituut voor de gelijkheid van vrouwen en mannen. Lees verder “Laten we vooral de hand in eigen boezem steken.”
living the between & betwixt 